بال های کوچک مردم هستند که گرد هم می آیند و ستاد دیه را تشکیل می دهند. با دست در دست هم نهادن و یاری نمودن، کبوتری می سازند که زیر پرتو اشعه خورشید اسلامی (ستاره وسط) و بهره گیری از تعلیمات دینی کبوتر را می رهانند. نقش شمسه در بسیاری از آثار هنری اسلام وجود دارد، این نماد همان کثرت در وحدت و وحدت در کثرت است. کثرت تجلی صفات خداوند است که در این نقش به صورت اشکال کثیر ظهور کرده است که از مرکزی واحد ساطع شده‌اند. این نقش برای مثال در گنبد مسجد شیخ لطف الله در اصفهان قابل مشاهده است. این نقش همان طور که از نام آن هم پیداست مفهوم نور را تداعی می‌کند، همان گونه که قرآن کریم نیز خداوند را نور می‌نامد، « الّله نورالسَّموات وَ الارض» پس در واقع شمسه نمادی از خداوند محسوب می‌شود.
